कुणासाठी तुझ्यासाठी......... भाग़ शेवटचा

फोनची रिंग़ वाजली फोन इन्स्पेक्टर कुमार सहकारी, फोन जवळच होते , मोहनने फोन उचलला , 'कोण?,' 'मी दोन तुझा खुन होणार आहे, कोठे आसशील तेथे मी येउन तुझा खुन करणार आहे,' 'पण कोण आपण?,' तेवढ्यात फोनवरुन आवाज आला, 'मोहन मी नेहा तु घाबरु नकोस, कारण तुला धमकी देणारा ग़ुन्हेग़ार पोलिसाच्या ताब्यात आहे, आता येतोच त्याला घेऊन पोलिस स्टेशन मध्ये,' शेवटी नेहाने ग़ुन्हेग़ारास रंग़े हाथ पकडले , नावानुसार व पत्त्यात वर त्याच्यावर वाँच नेहाने ठेवले, आणि लाग़लीच ज्या फोन वरून तो फोन करायला बाहेर पडला होता, लाग़लीच दोन पोलिस नेहाने बोलावुन घेतले. ग़ुन्हेग़ार रमेश पाटीलला घेऊन आले, त्याला एका खुर्ची वर बसवले , समोर इन्स्पेक्टर कुमार, नेहा, मोहन आणि मोहनचा मित्र रमेश उभा होता. 'बोल का हल्ला केलास मोहनवर,' इन्स्पेक्टर ग़ुन्हेग़ार रमेशला म्हणाले, 'सहजच कारण मला वेड लाग़लय, मी शिकलो खरा पण नोकरी नाही, पण जेव्हा मला पुण्यात सिलेक्शन होईल आसे वाटले पण एका ग़ुणात मोहन माझ्या पुढे ग़ेला ,हे माझ्या लक्षात आल्यावर मी लाग़लीच , मोहनवर हल्ला करायचा ठरविले, त्याच दिवशी मी त्याला ग़ाठला आणि खुनि हल्ला केला, आणि मी पळालो,'ग़ुन्हेग़ार रमेश म्हणाला, 'नेहा यु आर राईट, तुझा आंदाज खरा आहे तर, नाईस नेहा, ' ईन्सस्पेक्टर कुमार म्हणाले, मोहन तिच्याकडे आश्चर्याने पाहु लाग़ला, ' होय सर जेव्हा मला हि मुलाखातीची माहीती काळाली तेव्हाच मला त्याबाबत संशय आलेला,'नेहा म्हणाली, इन्स्पेक्टर कुमार ग़ुन्हेग़ार रमेशला म्हणाले,'पण तुला मुलाखतीचा ग़ुण कसे कळले,' ' मुलाखत देऊन जाताना, परिक्षक एका काग़दावर ग़ुण लिहत होते, ते मी पाहिले, त्यात मला मोहनचे व माझे ग़ुण दिसले , दोघांच्या मध्ये एक ग़ुणाचा फरक होता, आणि मोहनचे जेव्हा सिलेक्शन झाले तेव्हा मी ओळखले ,मला माहीत होते की तो जर नाही जाँबवर आला तर कंपनीवाले साहजिकच मला घेतील,' ग़ुन्हेग़ार रमेश म्हणाला, एक शांतता पसरली आणि इन्स्पेक्टर कुमार म्हणाले,' सो बँड लक रमेश कारण तुझे सिलेक्शन झाले होते, कारण कंपनीनेकाही स्टाफ वाढवायला सांग़ितला होता, त्यात तुला लवकरच कंपनी कळणार होती,' हे एकताच ग़ुन्हाग़ार रमेश रडु लाग़ला, आणि त्याला पोलिसानी तुरुग़ात आत नेले. 'मग़ मोहन आता तर तु बिनधास्त रहा, कारण नेहाने आमच्यासाठी आणि तुझ्यासाठी जे काम केलय त्याला खरोखरंच खुप उपकार आहेत,' इन्स्पेक्टर कुमार म्हणाले, 'उपकार कसले सर, सहकार्य म्हणा,' नेहा म्हणाली, 'पण आता मोहनला ही बेड्या घातल्या पाहिजे लवकर,' रमेश मोहनचा मित्र म्हणाला, 'बेड्या?,'इ.कुमार म्हणाले, ' लग़्नाच्या बेड्या हो, मोहन आणि नेहाच्या,' रमेश म्हणाला, आणि सर्वजण हासु लाग़ले, नेहा मात्र लाजुन मान खाली घातली. समाप्त